Wilno

Uciekliśmy na chwilę z dolnośląskiego podwórka do krajów nadbałtyckich (kierunek: Litwa, Łotwa, Estonia, Finlandia). Było intensywnie, tak, że odwiedzane miasta czasami zlewały się w głowie w jeden twór urbanistyczny, a dni znikały z kalendarza w przyspieszonym tempie. Niedobory snu i marną pogodę rekompensowały schludne zielone krajobrazy nieskażone polską myślą reklamową, dbałość o otoczenie, otwarte przestrzenie, wspaniała drewniana architektura, zarówno w miastach jak i na prowincji, i piękne stolice odwiedzonych państw. Każda inna, każda warta osobnego postu.
Chodźmy na spacer po Wilnie!

Widok z okien hotelowych

Wieczorny spacer na stare miasto

Wrota Bazyliańskie - brama prowadząca na teren klasztoru bazylianów, gdzie więziony był A. Mickiewicz i gdzie zrekonstruowana została  tzw. Cela Konrada.

Cmentarz na Rossie, gdzie nad grobowcem z sercem Piłsudskiego, pani Irenka za symboliczną złotówkę recytuje wiersze wychwalające marszałka pod niebiosa

Popadający w ruinę kościół Wizytek (Serca Jezusowego)

Kościół św. Piotra i Pawła na Antokolu

Kościół na Antokolu, wnętrze udekorowane ponad 2000 rzeźb stiukowych - niektóre w przedziwnych pozach i o jeszcze dziwniejszych obliczach

Ostra Brama - u Maryjki ciągle tłumy

Kościół św. Teresy

Wzgórze Giedymina

Wzgórze Trzech Krzyży

Katedra wileńska w różnych konfiguracjach pogodowych

Kościół św. Kazimierza

Dawna dzielnica żydowska